Lots of firsts
Blijf op de hoogte en volg Maaike
13 November 2016 | Vietnam, Hội An
...Ai. Daar zaten ze dan (de 7 Vietnamezen mannen in de slaapcabine). Ipv in paniek te raken (wat ik een week eerder absoluut had gedaan) begin ik te glimlachen en geef ik aan dat ik ook een bed in deze cabine geboekt heb. Niemand verstaat het volgens mij, maar ze begrijpen me wel. 4 mannen staan op en verlaten de cabine. Dan blijven er nog 3, starende mannen, over. Dit zou weleens een hele ongemakkelijk nacht kunnen worden en daar had ik absoluut geen zin in. Om het minder ongemakkelijk te maken begon ik opgewekt een gesprekje. Waar ze vandaan komen (Vietnam) en waar zij naartoe gaan (net als ik naar Dong Hoi). Dan vragen zij hoe oud ik ben en of ik getrouwd ben. Volgens mij het enige Engels dat zij spreken. Uiteindelijk blijken het uiterst vriendelijke mannen. De sfeer is goed en ik kan met een gerust hart in m'n bedje gaan liggen. Deze ligt echt prima en de waggelende wagon is net alsof je in slaap gewiegd wordt.. Maarja, ik zit wel met 3 Aziatische mannen. Die hoesten alsof die rochel al jaren in hun keel vastzit en er nu perse met alle geweld uit moet. Het snurken gaat eveneens niet subtiel. Of ze beginnen opeens weer hele verhalen tegen elkaar. En nee, ze fluisteren niet. Dit kan weleens een lange nacht worden.. Ik moet plassen, maar bij het zien van het toilet besluit ik het maar op te houden. Ik zal jullie de verdere details besparen van een toilet waar iedereen opgaat, terwijl de trein alles door elkaar schudt. Van slapen komt niet veel. Dommel af en toe weg. De trein stopt op alle tussengelegen stations, en wat ben ik blij dat de mannen ook naar Dong Hoi moeten, want zij maken mij net voor de halte wakker! De oudste man van het stel vraagt, terwijl we wachten om uit te stappen, of ik met zijn zoon wil trouwen (that's a first). 'Good man! You like'. Ik zal er over nadenken roep ik en spring al zwaaiend de trein uit.
Dong Hoi
Moe (not a first) ging ik op weg naar het hostel waar ik in de bus een super leuk stelletje uit Amsterdam leer kennen.
Zij gaan naar hetzelfde hostel en hebben dezelfde tour geboekt. Zij hebben echter een eigen kamer (grrr) en ik slaap op een dorm. Voor het eerste ever! Mijn dorm ontmaagding is aanstaande! Als ik m'n spullen op de kamer drop is daar ook Vincent, een mega vrolijke Koreaan. Ook hij gaat dezelfde tour doen: diezelfde ochtend nog gaan we naar de paradise cave (prachtig!) en na de lunch de avontuurlijke dark cave! We moesten ons daar eerst verkleden als Bob de Bouwer. Heel charmant. Helm met lampje op (zoals de naam al doet vermoeden is het pikdonker in de darkcave), tuigje aan, want we gaan namelijk per zipline 400 meter de rivier over! Spannend! Helemaal als je bovenaan in de opening staat, zonder vastgemaakt te zijn, en de diepte zich beneden voor je uitstrekt. Dan word ik gehaakt, leun ik naar achter, zet af.. WAAA!! Met een vaart 'vlieg' ik de rivier over en land ik een stuk minder subtiel als dat ik hoopte aan de andere kant van de rivier. Dan moeten we nog een stukje, in ijskoud water, naar de opening van de grot zwemmen. Daar is het spekglad en moeten we heel voorzichtig onze guide volgen - die we met haar Engelse naam Pink kunnen aanspreken 'after the greatest singer alive'. Voelt af en toe beetje claustrofobisch met zo weinig zicht. Uiteindelijk komen we aan bij een modderbad! Dat voelt zo raar. We ontdekken dat we in de modder gewichtsloos zijn en gewoon kunnen plaatsnemen aan een denkbeeldige tafel, dus gaan we lekker zitten. Een theekransje, maar dan anders. Same, same, but different. Eenmaal uit de grot ga ik samen met de Amsterdammers per kajak terug. Wat een ongelooflijk mooi uitzicht weer, zo midden op de rivier, tussen de bergen in. Helaas kon de camera niet mee. Eenmaal aan kant wordt er rum en cola geschonken. Er is een uitgelaten stemming. Iedereen is blij dat we, gezond en wel, de kant hebben gehaald. Er wordt volop geproost en gelachen.
Wat was het een fantastische dag!
Hue
Dat volgende ochtend wederom vroeg uit de veren (6 uur), omdat ik om 7 uur opgehaald werd voor de trein naar Hue. De toppers uit Amsterdam hebben dezelfde trein, en we zitten zelfs naast elkaar. De trein doet er 4 uur over en zo zijn we aan het einde van de ochtend al in Hue. Ik besluit die dag niet veel te doen. Even bijkomen. Het hotel is echt super! Een bed waar serieus 10 Vietnamezen (of 5 Nederlanders) inpassen. Ik besluit niet meteen de volgende dag weer te vertrekken, maar een extra nacht te boeken. Als ik even later op een terrasje zit hoor ik mijn naam. Het Amsterdamse stel zit op hetzelfde terras! Wat een toeval! Ze vragen of ik met ze mee ga eten. Gezellig! En zo zitten we even later aan de cocktails (first, but not last). Een pina colada. Mijn vakantiecocktail bij uitstek! Als ik van het toilet terugkom begint de ober 'ik heb een toet, toet, toeter op mijn waterscooter' te zingen. Ik moet lachen. 'I knew you were Dutch' roept hij enthousiast. Hij kan het woord 'water' weglaten en het kan zo het volkslied van Vietnam worden. We besluiten voor streetfood te gaan. Als we klaar zijn met eten valt ons oog op 2 hongerige ratten die nog geen meter bij ons vandaan zitten en ook wel zin hebben in zo'n lekker Vietnamees potje. Wij zitten vol!
De volgende ochtend regent het cats and dogs (hoewel er no dog on the street is). Gelukkig klaart het snel op en wordt het zelfs wat benauwd. Ik wandel naar de imperial city. Deze is ernstig beschadigd in de 2 oorlogen (vooral in de jaren 1945 en 1969). The citadel is een ontzettend groot complex en ik vind vooral de details in de gebouwen en de vele mozaïek prachtig. Gek om er rond te lopen en te bedenken dat hier vroeger mensen op olifanten reden.
Dan hoor ik opeens bekende stemmen! Moeder en dochter (van de cruise in Ha Long Bay) komen op me af gelopen. We omhelzen elkaar en ze vragen of ik zin heb die dag met hun (en hun privé auto) mee te gaan. Leuk! We gaan langs een pagode en een mooie botanische tuin. Als ik terug ben ga ik voor een pedicure, of je geduld hebt, maar 3 uur later heb ik weer mooie voetjes. Ahja, het kost bijna niks en toevallig heb ik meer dan genoeg tijd. Zal ik dan nog eens geduld krijgen? Het zal toch niet?
Hoi An
De volgende ochtend word ik om 8 uur opgehaald door een zogeheten Easyrider. Een oudere Vietnamees die reizigers achterop neemt en ze van de ene naar de andere plek brengt. Ik ga van Hue naar Hoi An over de Hai Van Pass. Het programma Top Gear heeft deze route internationale bekendheid gegeven, doordat zij in hun programma deze route hebben afgelegd en de hemel in hebben geprezen. Ze hebben gelijk. De route is prachtig! De easyrider is onwijs vriendelijk en bij elke stop deelt hij interessante informatie. We rijden langs traditionele visserdorpjes, een bekende waterval genaamd de elephant spring, die zomers bijna droog staat, er zwemmen dan dagelijks zo'n 1000 man, aldus de easyrider. In dit seizoen bruist de waterval echter. Wat een kracht! Daardoor zijn wij nu de enige om het spektakel te aanschouwen. Terug op de weg halen we een andere motorrijder in. Met 2 zoontjes achterop. De riders beginnen samen een gesprek. Ik met de zoontjes. Na, in gebarentaal. Oke, we doen alsof we vliegtuigen zijn. Zo vliegen we verder. Langs Katholieke kerken, indrukwekkende begraafplaatsen en zwermen dragon flys ontwijkend.
Aangekomen in Hoi An besluit ik, na 1 nacht hotel, mijn intrek in een hostel te nemen. Jaja. Geheel vrijwillig! Wat een reizigster begin ik te worden he? Maar op deze manier ontmoet je veel sneller andere reizigers en dat vind ik nou net een van de leukste dingen aan het reizen: mensen leren kennen! Dat doe ik vervolgens volop. Heb een leuke dag met een groepje Canadezen (word gedoopt tot one of the guys), een avond met een groep Britten (helemaal gek) en ontmoet 2 Duitse meiden waar ik meerdere dagen mee optrek. We huren fietsen, gaan naar het strand, uiteten en winkelen. Het liefst had ik hier al mijn souvenirs gekocht, maar ik moet nog 2 maanden met m'n backpack sjouwen. Sorry lieve mensen thuis. Hoi An tovert s'avonds om tot een romantische, met lampionnen omgeven, stadje. Het geeft een hele andere gloed af dan de andere plaatsen die ik tot nu toe in Vietnam gezien heb.
Ik heb het zo ongelooflijk goed. Voel me een rijk mens dat ik dit kan doen. Geniet elke dag met volle teugen! Wat een leven..
Dong Hoi
Moe (not a first) ging ik op weg naar het hostel waar ik in de bus een super leuk stelletje uit Amsterdam leer kennen.
Zij gaan naar hetzelfde hostel en hebben dezelfde tour geboekt. Zij hebben echter een eigen kamer (grrr) en ik slaap op een dorm. Voor het eerste ever! Mijn dorm ontmaagding is aanstaande! Als ik m'n spullen op de kamer drop is daar ook Vincent, een mega vrolijke Koreaan. Ook hij gaat dezelfde tour doen: diezelfde ochtend nog gaan we naar de paradise cave (prachtig!) en na de lunch de avontuurlijke dark cave! We moesten ons daar eerst verkleden als Bob de Bouwer. Heel charmant. Helm met lampje op (zoals de naam al doet vermoeden is het pikdonker in de darkcave), tuigje aan, want we gaan namelijk per zipline 400 meter de rivier over! Spannend! Helemaal als je bovenaan in de opening staat, zonder vastgemaakt te zijn, en de diepte zich beneden voor je uitstrekt. Dan word ik gehaakt, leun ik naar achter, zet af.. WAAA!! Met een vaart 'vlieg' ik de rivier over en land ik een stuk minder subtiel als dat ik hoopte aan de andere kant van de rivier. Dan moeten we nog een stukje, in ijskoud water, naar de opening van de grot zwemmen. Daar is het spekglad en moeten we heel voorzichtig onze guide volgen - die we met haar Engelse naam Pink kunnen aanspreken 'after the greatest singer alive'. Voelt af en toe beetje claustrofobisch met zo weinig zicht. Uiteindelijk komen we aan bij een modderbad! Dat voelt zo raar. We ontdekken dat we in de modder gewichtsloos zijn en gewoon kunnen plaatsnemen aan een denkbeeldige tafel, dus gaan we lekker zitten. Een theekransje, maar dan anders. Same, same, but different. Eenmaal uit de grot ga ik samen met de Amsterdammers per kajak terug. Wat een ongelooflijk mooi uitzicht weer, zo midden op de rivier, tussen de bergen in. Helaas kon de camera niet mee. Eenmaal aan kant wordt er rum en cola geschonken. Er is een uitgelaten stemming. Iedereen is blij dat we, gezond en wel, de kant hebben gehaald. Er wordt volop geproost en gelachen.
Wat was het een fantastische dag!
Hue
Dat volgende ochtend wederom vroeg uit de veren (6 uur), omdat ik om 7 uur opgehaald werd voor de trein naar Hue. De toppers uit Amsterdam hebben dezelfde trein, en we zitten zelfs naast elkaar. De trein doet er 4 uur over en zo zijn we aan het einde van de ochtend al in Hue. Ik besluit die dag niet veel te doen. Even bijkomen. Het hotel is echt super! Een bed waar serieus 10 Vietnamezen (of 5 Nederlanders) inpassen. Ik besluit niet meteen de volgende dag weer te vertrekken, maar een extra nacht te boeken. Als ik even later op een terrasje zit hoor ik mijn naam. Het Amsterdamse stel zit op hetzelfde terras! Wat een toeval! Ze vragen of ik met ze mee ga eten. Gezellig! En zo zitten we even later aan de cocktails (first, but not last). Een pina colada. Mijn vakantiecocktail bij uitstek! Als ik van het toilet terugkom begint de ober 'ik heb een toet, toet, toeter op mijn waterscooter' te zingen. Ik moet lachen. 'I knew you were Dutch' roept hij enthousiast. Hij kan het woord 'water' weglaten en het kan zo het volkslied van Vietnam worden. We besluiten voor streetfood te gaan. Als we klaar zijn met eten valt ons oog op 2 hongerige ratten die nog geen meter bij ons vandaan zitten en ook wel zin hebben in zo'n lekker Vietnamees potje. Wij zitten vol!
De volgende ochtend regent het cats and dogs (hoewel er no dog on the street is). Gelukkig klaart het snel op en wordt het zelfs wat benauwd. Ik wandel naar de imperial city. Deze is ernstig beschadigd in de 2 oorlogen (vooral in de jaren 1945 en 1969). The citadel is een ontzettend groot complex en ik vind vooral de details in de gebouwen en de vele mozaïek prachtig. Gek om er rond te lopen en te bedenken dat hier vroeger mensen op olifanten reden.
Dan hoor ik opeens bekende stemmen! Moeder en dochter (van de cruise in Ha Long Bay) komen op me af gelopen. We omhelzen elkaar en ze vragen of ik zin heb die dag met hun (en hun privé auto) mee te gaan. Leuk! We gaan langs een pagode en een mooie botanische tuin. Als ik terug ben ga ik voor een pedicure, of je geduld hebt, maar 3 uur later heb ik weer mooie voetjes. Ahja, het kost bijna niks en toevallig heb ik meer dan genoeg tijd. Zal ik dan nog eens geduld krijgen? Het zal toch niet?
Hoi An
De volgende ochtend word ik om 8 uur opgehaald door een zogeheten Easyrider. Een oudere Vietnamees die reizigers achterop neemt en ze van de ene naar de andere plek brengt. Ik ga van Hue naar Hoi An over de Hai Van Pass. Het programma Top Gear heeft deze route internationale bekendheid gegeven, doordat zij in hun programma deze route hebben afgelegd en de hemel in hebben geprezen. Ze hebben gelijk. De route is prachtig! De easyrider is onwijs vriendelijk en bij elke stop deelt hij interessante informatie. We rijden langs traditionele visserdorpjes, een bekende waterval genaamd de elephant spring, die zomers bijna droog staat, er zwemmen dan dagelijks zo'n 1000 man, aldus de easyrider. In dit seizoen bruist de waterval echter. Wat een kracht! Daardoor zijn wij nu de enige om het spektakel te aanschouwen. Terug op de weg halen we een andere motorrijder in. Met 2 zoontjes achterop. De riders beginnen samen een gesprek. Ik met de zoontjes. Na, in gebarentaal. Oke, we doen alsof we vliegtuigen zijn. Zo vliegen we verder. Langs Katholieke kerken, indrukwekkende begraafplaatsen en zwermen dragon flys ontwijkend.
Aangekomen in Hoi An besluit ik, na 1 nacht hotel, mijn intrek in een hostel te nemen. Jaja. Geheel vrijwillig! Wat een reizigster begin ik te worden he? Maar op deze manier ontmoet je veel sneller andere reizigers en dat vind ik nou net een van de leukste dingen aan het reizen: mensen leren kennen! Dat doe ik vervolgens volop. Heb een leuke dag met een groepje Canadezen (word gedoopt tot one of the guys), een avond met een groep Britten (helemaal gek) en ontmoet 2 Duitse meiden waar ik meerdere dagen mee optrek. We huren fietsen, gaan naar het strand, uiteten en winkelen. Het liefst had ik hier al mijn souvenirs gekocht, maar ik moet nog 2 maanden met m'n backpack sjouwen. Sorry lieve mensen thuis. Hoi An tovert s'avonds om tot een romantische, met lampionnen omgeven, stadje. Het geeft een hele andere gloed af dan de andere plaatsen die ik tot nu toe in Vietnam gezien heb.
Ik heb het zo ongelooflijk goed. Voel me een rijk mens dat ik dit kan doen. Geniet elke dag met volle teugen! Wat een leven..
-
13 November 2016 - 11:37
Daan:
Hey happy reiziger,
Wat ontzettend leuk dat je ons op deze manier mee laat genieten van je reis..
Enjoy! Xx
-
13 November 2016 - 11:56
Maaike:
Hoi Lieverd, wat een geweldige reis maak jij!
Wat ik zo bijzonder vindt aan mensen die allee gaan reizen, is dat ze zoveel mensen tegenkomen en daarmee weer leuke dingen doen. Gááf!
Ik wens je nog veel mooie avonturen toe.
Liefs Maaike -
13 November 2016 - 12:02
Elke:
Fijn en leuk om te lezen Maaike! Wat denk je? Kom je nog wel weer thuis? Heel veel plezier... wat een prachtige belevenissen stop je in jouw rugzak! X -
13 November 2016 - 12:07
Diana:
Wat een heerlijk verhaal weer! Zo laat je ons ook mee genieten van je reis wat op zijn minst spectaculair te noemen is. Super!! Enjoy the good live -
13 November 2016 - 12:14
Gerco:
Echt super vette ervaring, onwijs mooie foto's en zo cool geschreven!! -
13 November 2016 - 13:32
Gert:
Tjonge wat een reis, ongekend mooi -
13 November 2016 - 13:58
Mary :
Alleen maar wauw !!!! Zegt genoeg denk ik en weer super leuk geschreven . -
13 November 2016 - 16:29
San:
Zoals ieder al zegt, het is genieten om je verhaal te lezen. Het alleen reizen brengt je toch op heel andere paden, mooi en kostbaar. Geniet ervan en een dikke kus. -
13 November 2016 - 17:25
Een Fan :
Jeetje Maaike, weer zo'n ontzettend leuk verhaal wat heerlijk weg leest.
nog maar net weg en al zoveel mooie en bijzonder dingen meegemaakt.
Heerlijk om te lezen hoeveel leuke en nieuwe contacten je maakt. Dat is, naast de mooie plekken die je ziet, het leuke van reizen!!
Lieverd, blijf zo door gaan en blijf genieten zoals je nu doet... je bent fantastisch bezig!!
Heel veel liefs -
13 November 2016 - 17:26
Carola :
Berichtje van hierboven is van Carola -
17 November 2016 - 13:07
Mariska:
Maaik wat enorm leuk en zo fijn je verhaal te lezen.
Weet je wat ik mooi vind , alles valt op zijn plek en moet zo zijn. Je ontmoetingen met de mensen keer op keer. Je belevingen. Open je hart. And u will receive.
Geniet er enorm van . Ik bewonder je !!!
Wat een avontuur!
Neem alles op als een spons. Geniet van iedere indruk. Heerlijk. Ik volg je ! Zo gaaf en zo enorm trots op je!!
xs Maris -
17 November 2016 - 23:56
Nerina:
Fantastisch!! Wat goed dat het allemaal zó bevalt! Wel terugkomen hè! ;) XXXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
