Home away from home

Na een paar dagen zoveel mogelijk rust te hebben genomen in Vientiane, is het tijd voor Bangkok! De dagen rust hebben helaas nog niet het gewenste effect. Daar ik nog elke dag duizelig ben. Maar de zin in Thailand is groot! Maandagochtend vlieg ik er in 1,5 uur heen. Dit keer heb ik gelukkig geen dollars nodig, en krijg ik zonder moeite een stempel in mijn paspoort. Ik ben een maand lang welkom! Manuel, waar ik in Vietnam meer dan een week mee heb gereisd, heeft nog een nacht in Bangkok voor hij de volgende dag terug naar Wenen vliegt. We hebben afgesproken samen een kamer te delen in een luxe hotel (met een roofpool!). Ik zal de roddels voor zijn... Hij valt niet op vrouwen.

En wat is het fijn om weer in Thailand te zijn! De onmiskenbare geur van eten komt me gelijk tegemoet. Het maakt me vrolijk! Ik besluit om ipv een taxi, de trein richting het hotel te nemen. Scheelt toch weer een paar euro's. Na wat uitzoekwerk blijk ik 3x te moeten overstappen, maar het systeem is simpel. Beetje gelijk aan het metrosysteem in Parijs. Als ik op mijn laatste station aankom besef ik dat ik de kaart voor Thailand, op maps.me, nog niet heb gedownload. Oeps. Ik heb werkelijk geen idee hoe ik bij het hotel moet komen. En om nu mijn bespaarde euro's gelijk weer uit te geven aan een tuktuk.. Is ook zo zonde he. Ik ben en blijf toch een Hollander. Daarom besluit ik het op de ouderwetse manier te doen. Gewoon de weg te vragen. En op dat moment besef ik helemaal dat ik in het uiterst vriendelijke Thailand ben. Iedereen wilt me helpen. Op een gegeven moment staan er zelfs 6 Thais om mij heen, die me allemaal de weg aan het wijzen zijn. En wat denk je? Hamming vindt gewoon zonder problemen het hotel! Wie had dat gedacht!? Het mooie is ook dat ik geen seconde gestrest heb. Dit had ik aan het begin van mijn reis absoluut gedaan. Maar ik begin vertrouwen te krijgen in het 'het komt allemaal wel goed'.

Manuel komt toevallig net aangelopen als ik rond 3 uur arriveer. Na een dikke omhelzing besluiten we lekker een middagje bij het zwembad te chillen en verhalen uit te wisselen. S'avonds eet ik weer voor het eerst mijn zo geliefde Tom Kha Kai soep (zó lekker) en ga ik vroeg slapen.

De volgende ochtend gaat om 6 uur de wekker, want ik moet naar het busstation. Daar moet ik een bus regelen die mij naar de pier brengt. Om vervolgens met de boot de oversteek naar Koh Chang te maken. Grappig is, nadat je een tijdje door Azië hebt gereisd, je blij ben met een busrit van 5 1/2 uur. Lekker kort stukje!

Het busje is al compleet volgeladen als ik iets voor zevenen bij het juiste perron aankom. Ik word naast de chaffeur geplaatst. Triomfantelijk denk ik nog 'ha, ik mag lekker voorin'. Die grijns verdween echter snel.. Voorin bleek een koelcel (de airco stond op -18), en ik zat dicht op de speakers, waar de lokale smartlappen je om de oren vliegen. Een Thais meisje, verpleegster in Bangkok en op weg naar haar ouders op Koh Chang, wordt lastminute nog even tussen mij en de chauffeur ingezet. Ze ziet dat ik het koud heb, en ik krijg van haar een jasje voor over mijn benen. Super lief. Ook al past deze net over m'n knieën (ik voel me af en toe een reuzin naast de Thaise vrouwen). Zo razen we richting de pier. Met een typische Thaise chauffeur die zo het lijkt wat versterkend wit spul op heeft. Wat niet onvoorstelbaar is in Azië. Hij kan niet stil zitten en is uiterst onrustig. Verder is meneer erg populair, want hij hangt bijna constant (schreeuwend om de smartlappen te overstemmen) aan de telefoon. Lekker ontspannen.

Onderweg valt me op dat de recent overleden Thaise koning sterk in het straatbeeld aanwezig is. Overal zie je mega grote billboards, helemaal zwart met een paar witte regels tekst, of met foto's van de koning zelf. Vaak afgebeeld in zijn jongere jaren. Heel veel Thais zijn in het zwart of wit gekleed. Ook ik heb de dagen in Bangkok zwarte en witte kleding aan. Uit respect. Het land blijft namelijk een jaar lang in rouw.

Als ik, na het turboritje, bij de pier ben aangekomen vertrekt de boot bijna gelijk naar de overkant. Mazzel! Zo ben ik begin middag al bij de guesthouse waar Michael en Michiel verblijven. Vrienden waar ik in Nederland al mee heb afgesproken om ze op Koh Chang te ontmoeten. Hoe leuk is dat! Aan de andere kant van de wereld! De kamer in de guesthouse is mooi. Er is zelfs een zwembad aanwezig. Ik ben Mike dankbaar voor de reservering. Hij is al een paar keer eerder op Koh Chang geweest en kent de weg. Zo relaxt! Een persoonlijke Nederlandse gids. Nu hoef ik niet meer zelf op onderzoek, maar alleen maar braaf te volgen en te ontspannen! Binnen 2 dagen is mijn duizeligheid, en de andere klachten, compleet verdwenen!

We hebben het erg goed met z'n drieën. Mike neemt ons mee naar heerlijke lokale Thaise eettentjes en verborgen strandjes. Michiel en ik gaan een dagje met de scooter op pad en bezoeken de Klong Plu waterval. Tijdens de wandeling omhoog zien we een, volgens mij, vrij zeldzame schildpad. We blijven even staan om het beestje te observeren. Lange nek en platte snuit. De waterval zelf is niet heel spectaculair, maar we kunnen er heerlijk, in ijskoud water, zwemmen. Omringd door honderden vissen! Een gratis fish spa, want ze knabbelen lustig op onze voetjes.

De dagen hier zijn heerlijk. We bezoeken verschillende strandjes, zien mooie zonsondergangen en hebben zelfs een feestje! Mike, de dj, is gevraagd om te draaien bij een barretje dat zijn 3-jarig bestaan viert. Een zeer geslaagde avond! Waar ik met mannen, van gemiddeld zestig jaar, op de dansvloer de voetjes losgooi. De volgende dag voelen we ons ietsje minder fit, maar bijkomen op een prachtig Thais strand maakt het meer dan goed. Helaas hebben we een dag eerder afscheid genomen van Giel. Deze dappere dodo gaat 10 dagen zijn intrek in een klooster nemen. De kleine druktemaker wordt gemist.

Ik ben zelf nog meer van Thailand gaan houden. Doordat Mike hier al vaak is geweest kent hij veel lokale mensen. Als we op de scooter ergens heen rijden moeten we altijd wel een paar keer stoppen om mensen te begroeten en wat te kletsen. Zo leer ik zelf ook veel lokale mensen kennen. Net alsof we in ons eigen dorp zijn. Op de vele apen na dan (alhoewel..). De mensen hier zijn zo open en warm. Daar kunnen we in Nederland echt iets van leren.. Ik voel me inmiddels weer topfit en geniet met volle teugen!